
Σε μια εποχή που η έκφραση «rebranding Greece» είναι πιο συχνή και πιο δημοφιλής κι από την «καλημέρα», οι διαδικτυακές προσπάθειες σαν αυτές του φωτογράφου Χρήστου Δράζου και της γραφίστριας Μαρίας Αλιπράντη είναι κάτι παραπάνω από καλοδεχούμενες. Είναι like,like,like,like,like!
Γιατί;
Γιατί απλούστατα δεν πρόκειται για ένα ακόμα συνδικαλιστικά αλλά σκανδαλιστικά ελληνικό ιστότοπο. Έναν διαδυκτιακό τόπο συνάντησης της συλλογικής μας μνήμης. Των γεύσεων, των οσμών, των εικόνων και τελικά αυτού του συναισθήματος που περιγράφεται ως η υπερηφάνεια του να είσαι Έλληνας.
Όχι με στείρες ιστορικές αναφορές και αναδρομές, ούτε και παπαγαλιστί επαναλήψεις του παρελθόντος. Αλλά μέσα από σύγχρονα φωτογραφικά ενσταντανέ με γεύση και μυρωδιά Αιγαίου. Μέσα από κείμενα που ζωντανεύουν ευτυχισμένες εικόνες και συναισθήματα –μια κυριακάτικη μάζωξη γύρω από έναν κόκορα κρασάτο, έναν μπάλο που μας ξεσήκωσε σε ένα αυγουστιάτικο πανηγύρι, ένα ζεστό ψωμί που βγήκε μόλις από έναν φούρνο με ξύλα, έναν τρύγο, μια βουτιά, ένα ηλιοβασίλεμα, ένα φιλί, μια εκκλησία βαμμένη στα εθνικά μας χρώματα…
Το Aegean Pan είναι μια ζωντανή αφιέρωση στα ελληνικά νησιά. Σε ένα Αιγαίο που καταργεί τους χρόνους και τους χώρους. Που ανήκει στο χθες, στο σήμερα, στο αύριο. Σε εμένα κι εσένα.